This post is also available in: English (อังกฤษ) 简体中文 (จีนประยุกต์) 한국어 (เกาหลี)

เริมเป็นโรคติดต่อที่พบได้บ่อยและติดต่อกันได้ง่าย ซึ่งมีสาเหตุมาจากไวรัสเฮอร์ปีส์ ซิมเพล็กซ์ (Herpes simplex virus หรือ HSV) โรคเริม/ไวรัส HSV แพร่สู่กันผ่านทางการสัมผัสอย่างใกล้ชิดและทำให้เกิดตุ่มน้ำใสหรือแผลเปื่อยภายในหรือรอบ ๆ ปากหรืออวัยวะเพศ

เริม/ไวรัส HSV มีสองประเภทหลัก ๆ ดังนี้:

• HSV-1 ก่อให้เกิดเริมที่ปาก ไวรัสชนิดนี้จะส่งผลต่อปากและผิวหนังโดยรอบ แต่ยังสามารถส่งผลต่ออวัยวะเพศได้ด้วยเช่นกัน โรคเริมชนิดนี้มักจะเรียกกันว่า “cold sores”
• HSV-2 ก่อให้เกิดเริมที่อวัยวะเพศ (แต่สามารถส่งผลต่อบริเวณใบหน้าได้ด้วยเช่นกัน) และส่วนมากจะติดต่อผ่านทางเพศสัมพันธ์ ไวรัสชนิดนี้มักจะก่อให้เกิดการติดเชื้อที่รุนแรงมากกว่าและอาจมีไข้และอาการลักษณะคล้ายไข้หวัดใหญ่ร่วมด้วย  

มีการประมาณการว่าประชากรวัยผู้ใหญ่ในประเทศออสเตรเลียประมาณ 70 – 80% เคยได้รับเชื้อ HSV-1 มาแล้ว และประมาณ 12% เคยได้รับเชื้อ HSV-2 

การติดเชื้อเริมส่วนใหญ่จะไม่แสดงอาการหรือมีอาการเพียงเล็กน้อยจนทำให้ผู้คนจำนวนมากไม่ทราบว่าตนเป็นโรค เริมไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่การใช้ยาสามารถช่วยควบคุมดูแลและบรรเทาความรุนแรงของอาการ ความถี่ของการเกิดโรค และความเสี่ยงในการแพร่เชื้อได้ 

ลักษณะผิดสังเกตและอาการ

หากมีอาการ อาการมักจะเกิดภายใน 2 – 12 วัน หลังจากได้รับเชื้อ แต่อาการของโรคอาจจะยังไม่ปรากฏในทันที โดยอาจใช้ระยะเวลานานหลายวันกว่านั้นหรือหลาย ๆ ปีหลังจากที่ได้รับเชื้อไวรัสเริม หากปล่อยไว้โดยที่ไม่รักษา อาการของเริมอาจรุนแรงมากขึ้นและใช้เวลานานกว่าจะหาย ความเสี่ยงในการแพร่ไวรัสไปยังบุคคลอื่นก็จะเพิ่มสูงขึ้น 

โดยทั่วไป ความถี่ของการเกิดเริมซ้ำที่อวัยวะเพศจะลดลงและเจ็บปวดน้อยลงเมื่อเวลาผ่านไป HSV-1 มีแนวโน้มที่อาการจะรุนแรงน้อยกว่าและเกิดซ้ำน้อยกว่าเมื่อเทียบกับ HSV-2 อาการที่ปรากฏแต่ละคราวอาจใช้เวลา 7 – 10 วัน

ช่องคลอด/ปากช่องคลอด

เริมมักจะไม่แสดงอาการ หากคุณมีอาการ อาการเหล่านั้นอาจได้แก่

• ตุ่มน้ำใสซึ่งมีอาการคันหรือเจ็บขึ้นเป็นกลุ่ม ๆ ที่ช่องคลอด ปากช่องคลอด ปากมดลูก และ/หรือบริเวณขาหนีบ ต่อมาจะแตกออกและกลายเป็นแผลเปื่อย แดงและเจ็บปวด
• อาการปวดแสบปวดร้อนหรือเสียวแปลบ
• อาการอักเสบที่ดูคล้ายผื่นหรือผิวแห้งแตก
• ปัสสาวะลำบาก 
• มีตกขาวลักษณะข้นและใส เป็นสีขาว หรือขุ่น บางครั้งมีกลิ่น “คาวปลา”
• ผู้ติดเชื้อครั้งแรกอาจมีไข้ ปวดเมื่อยตามร่างกาย และต่อมน้ำเหลืองบวม 

องคชาต

เริมมักจะไม่แสดงอาการ หากมีลักษณะผิดสังเกตหรืออาการ อาการเหล่านี้อาจได้แก่:

• ตุ่มน้ำใสซึ่งมีอาการคันหรือเจ็บขึ้นเป็นกลุ่ม ๆ ที่องคชาต ถุงอัณฑะ และ/หรือบริเวณขาหนีบ ต่อมาจะแตกออกและกลายเป็นแผลเปื่อย แดงและเจ็บปวด
• อาการปวดแสบปวดร้อนหรือเสียวแปลบ
• อาการอักเสบที่ดูคล้ายผื่นหรือผิวแห้งแตก
• ปัสสาวะลำบาก 
• มีเมือกลักษณะข้นและใส เป็นสีขาว หรือขุ่น บางครั้งมีกลิ่น “คาวปลา”
• ผู้ติดเชื้อครั้งแรกอาจมีไข้ ปวดเมื่อยตามร่างกาย และต่อมน้ำเหลืองบวม 

ทวารหนัก/ลำไส้ตรง

เริมมักจะไม่มีอาการ หากมีลักษณะผิดสังเกตหรืออาการ อาการเหล่านี้อาจได้แก่:

• ตุ่มน้ำใสที่มีอาการคันหรือเจ็บขึ้นเป็นกลุ่ม ๆ ที่ทวารหนักและ/หรือไส้ตรง ต่อมาจะแตกออกและกลายเป็นแผลเปื่อย แดงและเจ็บปวด
• อาการปวดแสบปวดร้อนหรืออาการเสียวแปลบ
• อาการอักเสบที่ดูคล้ายผื่นหรือผิวแห้งแตก
• ต้องการขับถ่ายแบบทันทีทันใด
• สารคัดหลั่งที่เป็นเมือกหรือเป็นเลือด
• ท้องผูก 
• ปวดไส้ตรงหรือปวดหลังส่วนล่าง
• ผู้ติดเชื้อครั้งแรกอาจมีไข้ ปวดเมื่อยตามร่างกาย และต่อมน้ำเหลืองบวม 

ปาก/ลำคอ

คนส่วนใหญ่จะไม่แสดงอาการของเริม/HSV หากมีลักษณะผิดสังเกตหรืออาการ อาการเหล่านี้อาจได้แก่:

• ตุ่มน้ำใสที่มีอาการคันหรือเจ็บขึ้นเป็นกลุ่มรอบ ๆ ปากหรือด้านในช่องคอ (cold sores) ต่อมาจะแตกออกและกลายเป็นแผลเปื่อย แดงและเจ็บปวด
• รู้สึกเสียวแปลบ คัน หรือปวดแสบปวดร้อนที่ปากก่อนที่จะเกิดแผลเปื่อย
• มีอาการเจ็บคอ (โรคเริมที่ลำคอ)
• มีอาการเจ็บหน้าอก (โรคเริมที่ลำคอ)

ตา

• ตาแดง    
• เจ็บตา     
• น้ำตาไหล     
• สายตาพร่ามัว    
• ตาแพ้แสง

การแพร่เชื้อ

เริมแพร่กระจายได้ง่ายจากการสัมผัสกับบุคคลที่มีไวรัสดังกล่าว คุณสามารถได้รับเชื้อไวรัสเมื่ออวัยวะเพศและ/หรือปากของคุณสัมผัสกับอวัยวะเพศและ/หรือปากของบุคคลที่มีเชื้อ ซึ่งโดยปกติคือขณะมีเพศสัมพันธ์ทางปาก ก้น และช่องคลอด เชื้อไวรัสจะเข้าสู่ร่างกายทางรอยแผลเล็ก ๆ บนผิวหนังหรือทางเยื่อบุช่องปาก อวัยวะเพศ ทวารหนัก และใต้หนังหุ้มปลาย

กิจกรรมที่เริมสามารถติดต่อกันได้ มีดังนี้: 

• HSV-1 (เริมที่ปาก)
  • การใช้ปากสัมผัสกับปาก (เช่น การจูบ)
  • การใช้ปากสัมผัสกับอวัยวะเพศ (เช่น การมีเพศสัมพันธ์โดยใช้ปาก)
  • การใช้ปากสัมผัสกับทวารหนัก (ล้างตู้เย็น – ใช้ลิ้นเลียก้น)
• HSV-2 (เริมที่อวัยวะเพศ)
  • อวัยวะเพศ/ทวารหนักกับอวัยวะเพศ/ทวารหนัก (เช่น การมีเพศสัมพันธ์ทางช่องคลอดหรือก้น) 
  • ทวารหนัก/อวัยวะเพศกับปาก (เช่น การมีเพศสัมพันธ์โดยใช้ปาก)
• มารดาสู่ทารก (โดยปกติคือในระหว่างการคลอดแบบธรรมชาติ แต่พบน้อยมาก) ผู้ที่ตั้งครรภ์และมีเริมที่อวัยวะเพศควรแจ้งให้แพทย์หรือพยาบาลผดุงครรภ์ของตนทราบ

เริม/HSV แพร่กระจายได้ง่ายที่สุดในขณะที่มีตุ่มน้ำใสหรือแผลเปื่อย แต่เริมก็ยังสามารถติดต่อกันได้แม้ว่าบุคคลนั้นจะยังไม่มีอาการก็ตาม เริมจะติดต่อกันได้มากที่สุดในช่วงที่เริ่มเกิดแผลเปื่อย (รวมถึงอาการเสียวแปลบและอาการชา) ไปจนถึงช่วงสะเก็ดแผลหลุดออก

การป้องกัน

เนื่องจากเริม/HSV ติดต่อกันโดยการสัมผัสกันแบบใกล้ชิดดังนั้นความเสี่ยงในการติดหรือการได้รับเชื้อของบุคคลใดก็ตามที่มีเพศสัมพันธ์เป็นประจำจึงมีอยู่เสมอ ไม่ว่าบุคคลนั้นจะระมัดระวังเพียงใดก็ตาม

วิธีการช่วยลดความเสี่ยงในการติดเชื้อเริม/HSV มีดังนี้

• ใช้ถุงยางอนามัยหรือแผ่นยางอนามัยเป็นสิ่งป้องกัน (ถึงแม้จะไม่มีอาการที่มองเห็นก็ตาม) โปรดจำไว้ว่าสิ่งเหล่านี้จะปกป้องได้เพียงผิวหนังส่วนที่ถูกปกคลุมอยู่เท่านั้น
• หลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยตรงกับตุ่มน้ำใส แผลเปื่อย หรืออาการอื่น ๆ ที่อาจเป็นไปได้ว่าจะเป็นเริม โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่บริเวณรอบ ๆ อวัยวะเพศ
• หากมีแผลอยู่ที่ปาก ให้หลีกเลี่ยงการจูบและอย่าให้ปากมาสัมผัสกับช่องคลอดหรือทวารหนัก
• หากลูกค้าแสดงอาการที่เป็นไปได้ว่าจะเป็นเริม คุณสามารถเสนอให้บริการอื่น ๆ เช่น การใช้มือช่วย การนวดเร้า ให้ลูกค้าแอบดูคุณเปลือยกาย ฯลฯ 

หากคุณเป็นเริมอยู่แล้ว วิธีการช่วยลดความเสี่ยงในการแพร่เชื้อไปสู่ผู้อื่น มีดังนี้ 

• ใช้ถุงยางอนามัยหรือแผ่นยางอนามัย (แม้เมื่อคุณจะไม่ได้กำลังมีอาการของโรคอยู่ก็ตาม) สามารถช่วยป้องกันการแพร่เชื้อไวรัสเริมได้ในระดับหนึ่ง โปรดจำไว้ว่าสิ่งเหล่านี้ปกป้องได้เพียงผิวหนังส่วนที่ถูกปกคลุมอยู่เท่านั้น
• อย่าสัมผัสแผลเริมบนตัวคุณเองหรือตัวผู้อื่น หากมีการสัมผัส ล้างมือคุณให้สะอาดด้วยสบู่และน้ำทันทีหลังจากที่สัมผัส
• การแพร่เชื้อมีแนวโน้มจะเกิดขึ้นได้มากกว่าในขณะที่มีแผลอยู่ หากเป็นไปได้ ให้หลีกเลี่ยงกิจกรรมทางเพศนับตั้งแต่ช่วงเวลาที่คุณเริ่มมีอาการเตือนไปจนถึงเวลาที่แผลหายสนิทดีแล้ว (สะเก็ดแผลหลุดออกไปแล้ว และผิวหนังตรงจุดที่เป็นแผลกลับมาเป็นปกติ)
• หลีกเลี่ยงการให้บริการจูบหากคุณมีแผลเริมที่ปาก
• ยาบางประเภทอาจช่วยลดความเสี่ยงในการแพร่เชื้อได้ (ดู “วิธีรักษา” ด้านล่าง) 
• เรียนรู้วิธีสังเกตอาการเมื่อเริ่มเป็นเริม คุณอาจรู้สึกปวดแสบปวดร้อน คัน หรือเสียวแปลบ ซึ่งเป็นการบ่งบอกว่าคุณกำลังจะมีตุ่มขึ้น
• ห้ามใช้ภาชนะใส่อาหาร/น้ำดื่มหรือผลิตภัณฑ์ เช่น ลิปสติก ร่วมกับผู้อื่นหากคุณมีแผลเริม 
• ดูแลตัวคุณเอง – การเกิดโรคจะพบได้บ่อยครั้งขึ้นเมื่อคุณไม่สบายหรือรู้สึกเครียด

การตรวจ 

ข้อมูลเกี่ยวกับการตรวจหาเริม/HSV มีดังนี้ คุณสามารถดูรายชื่อคลินิกสุขภาพทางเพศที่ยินดีให้คำปรึกษากับคนทำงานบริการได้ที่สถานที่ตรวจของเรา

วิธีตรวจ

• ใช้ไม้สวอบป้ายเก็บตัวอย่างจากแผลพุพองหรือแผลเปื่อย
• ตรวจเลือด แต่การตรวจเลือดจะเป็นการบอกเพียงว่าคุณมีเชื้อไวรัสเริมหรือไม่เท่านั้น

ควรตรวจเมื่อใด

• คุณควรเข้ารับการตรวจหากคุณมีอาการของเริมที่อวัยวะเพศ (HSV-2) 
• จะเป็นการดีที่สุดถ้าตุ่มมีอายุน้อยกว่า 4 วัน 
• ไม่แนะนำให้ทำการตรวจบุคคลที่ไม่มีอาการใด ๆ ที่บ่งบอกว่าเป็นเริม/HSV และการตรวจหาเริมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการตรวจสุขภาพทางเพศตามปกติ 

ข้อมูลอื่น ๆ

• การตรวจที่ได้ผลเป็นลบอาจหมายความว่าคุณไม่มีเชื้อหรือเป็นได้ว่าไวรัสยังไม่ปรากฏอยู่บนผิวหนังในตอนที่เก็บตัวอย่างด้วยไม้สวอบ
• หากคุณกังวลว่าคุณได้สัมผัสกับเชื้อเริม แต่ไม่มีอาการใด ๆ ให้ปรึกษาแพทย์หรือพยาบาลด้านสุขภาพทางเพศของคุณ 
• คุณสามารถตรวจหาเชื้อ HSV-1 ได้ แต่คนส่วนใหญ่สามารถรักษาแผลเริมได้เองที่บ้าน 
• คลินิกสุขภาพทางเพศมักจะไม่เรียกเก็บค่าตรวจรักษาโดยเรียกเก็บจากรัฐบาลแทน ถึงแม้ว่าคุณจะไม่มีสวัสดิการ Medicare การตรวจรักษาก็น่าจะฟรี 
• หากคุณพบแพทย์ GP คุณอาจจะเสียค่าธรรมเนียมหรือฟรีโดยแพทย์เรียกเก็บเงินจากรัฐบาล 

การรักษา

โรคเริมไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่อาการของโรคสามารถรักษาให้สงบลงได้ ข้อมูลที่คุณต้องทราบเกี่ยวกับการรักษาโรคนี้มีดังนี้   

วิธีรักษา

เริมที่ปาก (HSV-1)

• รักษาโดยการใช้ยาทาเฉพาะที่ (ครีมหรือขี้ผึ้ง) ซึ่งสามารถหาซื้อได้ตามร้านขายยา 
• ยาต้านไวรัสชนิดรับประทานหาซื้อได้จากเภสัชกรหรือด้วยการใช้ใบสั่งจากแพทย์ และโดยปกติจะรับประทานเพียงครั้งเดียว 
• ยิ่งคุณเริ่มรักษาเริม HSV-1 ได้เร็วเท่าใด (ถ้าจะให้ดีที่สุดเริ่มเมื่อมีอาการเสียวแปลบหรือปวดแสบปวดร้อน) อาการก็จะหายเร็วขึ้นเท่านั้น 
• แผลเริมมักจะหายเองโดยที่ไม่มีการรักษาภายใน 7 ถึง 10 วัน 

เริมที่อวัยวะเพศ (HSV-2)

• ยาต้านไวรัสตามใบสั่งแพทย์สามารถลดความรุนแรงของอาการได้หากรับประทานยาตั้งแต่เนิ่น ๆ (ถ้าจะให้ดีที่สุดคือในทันทีที่คุณสังเกตเห็นอาการ) 
• ยาต้านไวรัสที่ใช้สำหรับ HSV-1 (แผลเริมที่ปาก) ไม่เหมาะกับการใช้ที่อวัยวะเพศ 
• คุณสามารถชำระล้างบริเวณแผลเบา ๆ ด้วยน้ำเกลืออุ่น ๆ (เกลือ 1 ช้อนชาต่อน้ำ 2 ถ้วย หรือเกลือ 1 ถ้วยในอ่างอาบน้ำ) 
• หากแผลก่อให้เกิดความเจ็บปวด คุณสามารถใช้ยาพาราเซตามอลหรือไอบูโพรเฟนเพื่อบรรเทาอาการ หรือยาชาชนิดทาในรูปแบบขี้ผึ้งหรือครีม (มีจำหน่ายตามร้านขายยา) 

ค่าใช้จ่ายและข้อมูลอื่นๆ 

• ครีมทาแผลเริมที่สามารถซื้อได้จากเภสัชกรโดยไม่ต้องใช้ใบสั่งแพทย์ส่วนใหญ่มีราคา $10 ถึง $15
• ยาเม็ดรักษาแผลเริมแบบรับประทานครั้งเดียวที่สามารถซื้อได้จากเภสัชกรส่วนใหญ่มีราคา $10 ถึง $15
• คลินิกสุขภาพทางเพศมักจะไม่เรียกเก็บค่ารักษาโดยเรียกเก็บจากรัฐบาลแทน ถึงแม้ว่าคุณจะไม่มีสวัสดิการ Medicare การรักษาก็น่าจะฟรี 
• หากคุณพบแพทย์ GP คุณอาจจะเสียค่าธรรมเนียมหรือฟรีโดยแพทย์เรียกเก็บเงินจากรัฐบาล
• การติดเชื้อ HSV-2 สามารถเพิ่มความเสี่ยงในการได้รับและการแพร่เชื้อ HIV 

การสร้างตราบาปต่อผู้ป่วยเริม

เริมถูกมองด้วยความอคติเกินความเป็นจริง (โดยเฉพาะ HSV-2) ถึงแม้ว่าจะมีผู้คนจำนวนมากที่มีเชื้อไวรัสดังกล่าวก็ตาม การติดเชื้อและ/หรือเป็นโรคอาจชักนำไปสู่อาการซึมเศร้า ความทุกข์ทรมาน ความโกรธ ความพึงพอใจในตนเองต่ำ และความเกลียดชังของสังคมที่มีต่อบุคคลที่เชื่อว่าเป็นต้นตอของเชื้อโรค สิ่งเหล่านี้สามารถส่งผลต่อความสามารถในการทำงานหรือความรู้สึกของคุณในการทำงาน 

สำหรับหลาย ๆ คน การเอาชนะผลกระทบทางด้านอารมณ์และตราบาปของโรคมักจะเป็นเรื่องที่ยากกว่าการจัดการกับอาการทางร่างกายเป็นอย่างมาก เริมแทบไม่เคยเป็นโรคที่คุกคามถึงชีวิต และส่งผลต่อสุขภาพในระยะยาวเพียงเล็กน้อยสำหรับคนส่วนใหญ่ คุณอาจต้องปรึกษาแพทย์ GP ของคุณหรือพูดคุยกับเพื่อนผู้ให้บริการหากคุณมีปัญหาในการรับมือกับผลกระทบทางอารมณ์/จิตใจจากการสร้างตราบาปให้กับเริม

เริมอาจจะกระทบต่องานของฉันได้อย่างไร 

ข้อควรพิจารณาในทางปฏิบัติ

• ขอแนะนำไม่ให้คุณมีเพศสัมพันธ์ในขณะที่กำลังมีเริมที่อวัยวะเพศ หรือให้บริการจูบ/มีเพศสัมพันธ์โดยใช้ปากในขณะที่กำลังเป็นเริมที่ปากอยู่ เริมจะติดต่อกันได้มากที่สุดในช่วงที่กำลังเริ่มมีอาการ (รวมถึงอาการเสียวแปลบและอาการชา) ไปจนถึงช่วงที่สะเก็ดแผลหลุดออก 
• หากคุณไม่สามารถหลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์ได้ การใช้ถุงยางอนามัยแบบภายนอกหรือภายในจะช่วยลดโอกาสในการแพร่เชื้อเริมได้ แต่มีเพียงผิวหนังส่วนที่ปกคลุมด้วยถุงยางอนามัยเท่านั้นที่ได้รับการป้องกัน
• คุณอาจเลือกที่จะเสนอให้บริการแบบอื่นแทนและใช้ถุงยางอนามัยและ/หรืออุปกรณ์ป้องกันอื่น ๆ เพื่อการมีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัย (ถุงมือ แผ่นยางอนามัย ฯลฯ) หรือให้บริการออนไลน์หรือทางโทรศัพท์ในระหว่างที่เลี่ยงการให้บริการแบบเจอตัว
• มาตรการป้องกัน เช่น การใช้ยาเพื่อคุมอาการของโรค การดูแลสุขภาพโดยรวมของคุณ และการระบุสัญญาณเตือนที่เข้าข่ายอาการกำลังจะเป็นเริมเป็นวิธีการที่ดีที่สุดในการลดโอกาสที่จะเกิดโรคและผลกระทบต่องานของคุณ
• หากคุณทราบหรือสงสัยว่าลูกค้าอาจมีอาการหรือเป็นเริม คุณสามารถเสนอให้บริการแบบอื่น หรือปฏิเสธการให้บริการได้ 
• คุณควรแจ้งบุคคลที่ทำงานขึ้นคู่กับคุณด้วยหากคุณมีผลตรวจ HSV-2 เป็นบวกหรือกำลังเป็นเริมอยู่

ข้อควรพิจารณาด้านกฎหมายและการแจ้งผลตรวจ

• บางรัฐและดินแดนอาจจะมีกฎหมายที่กำหนดให้การทำงานบริการขณะที่ป่วยเป็นโรค STI และ/หรือ BBV มีความผิด นอกจากนี้ อาจจะมีกฎหมายด้านการป้องกันโรค BBV และ STI ที่บังคับใช้กับบุคคลทุกคนด้วย ตรวจดูข้อมูลทางกฎหมายและ BBV, STI เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับข้อกำหนดในเขตที่คุณอาศัยอยู่ และ/หรือ ติดต่อองค์กรเพื่อคนทำงานบริการในพื้นที่ เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม